اینترنت اشیا
اصطلاح اینترنت اشیا یا اینترنت اشیا به شبکه جمعی دستگاه های متصل و فناوری که ارتباط بین دستگاه ها و ابر و همچنین بین خود دستگاه ها را تسهیل می کند، اشاره دارد. به لطف ظهور تراشه های کامپیوتری ارزان قیمت و ارتباطات راه دور با پهنای باند بالا، اکنون میلیاردها دستگاه متصل به اینترنت داریم. این بدان معناست که دستگاه‌های روزمره مانند مسواک، جاروبرقی، ماشین‌ها و ماشین‌ها می‌توانند از حسگرها برای جمع‌آوری داده‌ها و پاسخ هوشمندانه به کاربران استفاده کنند.
اینترنت اشیا "امور" روزمره را با اینترنت ادغام می کند. مهندسان کامپیوتر از دهه 90 سنسورها و پردازنده ها را به اشیاء روزمره اضافه کرده اند. با این حال، پیشرفت در ابتدا کند بود زیرا تراشه‌ها بزرگ و حجیم بودند. تراشه های کامپیوتری کم مصرف به نام برچسب های RFID برای اولین بار برای ردیابی تجهیزات گران قیمت استفاده شدند. با کاهش اندازه دستگاه‌های محاسباتی، این تراشه‌ها نیز با گذشت زمان کوچک‌تر، سریع‌تر و هوشمندتر شدند.
هزینه ادغام قدرت محاسباتی در اشیاء کوچک اکنون به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. برای مثال، می‌توانید اتصال با قابلیت‌های خدمات صوتی الکسا را به MCUهایی با رم تعبیه‌شده کمتر از ۱ مگابایت، مانند سوئیچ‌های نور، اضافه کنید. یک صنعت کامل با تمرکز بر پر کردن خانه‌ها، مشاغل و دفاتر ما با دستگاه‌های IoT شکل گرفته است. این اشیاء هوشمند می توانند به طور خودکار داده ها را به و از اینترنت منتقل کنند. همه این «دستگاه‌های محاسباتی نامرئی» و فناوری مرتبط با آنها در مجموع به عنوان اینترنت اشیا شناخته می‌شوند.
اصطلاح اینترنت اشیا یا اینترنت اشیا به شبکه جمعی دستگاه های متصل و فناوری که ارتباط بین دستگاه ها و ابر و همچنین بین خود دستگاه ها را تسهیل می کند، اشاره دارد. به لطف ظهور تراشه های کامپیوتری ارزان قیمت و ارتباطات راه دور با پهنای باند بالا، اکنون میلیاردها دستگاه متصل به اینترنت داریم. این بدان معناست که دستگاه‌های روزمره مانند مسواک، جاروبرقی، ماشین‌ها و ماشین‌ها می‌توانند از حسگرها برای جمع‌آوری داده‌ها و پاسخ هوشمندانه به کاربران استفاده کنند.
اینترنت اشیا "امور" روزمره را با اینترنت ادغام می کند. مهندسان کامپیوتر از دهه 90 سنسورها و پردازنده ها را به اشیاء روزمره اضافه کرده اند. با این حال، پیشرفت در ابتدا کند بود زیرا تراشه‌ها بزرگ و حجیم بودند. تراشه های کامپیوتری کم مصرف به نام برچسب های RFID برای اولین بار برای ردیابی تجهیزات گران قیمت استفاده شدند. با کاهش اندازه دستگاه‌های محاسباتی، این تراشه‌ها نیز با گذشت زمان کوچک‌تر، سریع‌تر و هوشمندتر شدند.
هزینه ادغام قدرت محاسباتی در اشیاء کوچک اکنون به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. برای مثال، می‌توانید اتصال با قابلیت‌های خدمات صوتی الکسا را به MCUهایی با رم تعبیه‌شده کمتر از ۱ مگابایت، مانند سوئیچ‌های نور، اضافه کنید. یک صنعت کامل با تمرکز بر پر کردن خانه‌ها، مشاغل و دفاتر ما با دستگاه‌های IoT شکل گرفته است. این اشیاء هوشمند می توانند به طور خودکار داده ها را به و از اینترنت منتقل کنند. همه این «دستگاه‌های محاسباتی نامرئی» و فناوری مرتبط با آنها در مجموع به عنوان اینترنت اشیا شناخته می‌شوند.
اصطلاح اینترنت اشیا یا اینترنت اشیا به شبکه جمعی دستگاه های متصل و فناوری که ارتباط بین دستگاه ها و ابر و همچنین بین خود دستگاه ها را تسهیل می کند، اشاره دارد. به لطف ظهور تراشه های کامپیوتری ارزان قیمت و ارتباطات راه دور با پهنای باند بالا، اکنون میلیاردها دستگاه متصل به اینترنت داریم. این بدان معناست که دستگاه‌های روزمره مانند مسواک، جاروبرقی، ماشین‌ها و ماشین‌ها می‌توانند از حسگرها برای جمع‌آوری داده‌ها و پاسخ هوشمندانه به کاربران استفاده کنند.
اینترنت اشیا "امور" روزمره را با اینترنت ادغام می کند. مهندسان کامپیوتر از دهه 90 سنسورها و پردازنده ها را به اشیاء روزمره اضافه کرده اند. با این حال، پیشرفت در ابتدا کند بود زیرا تراشه‌ها بزرگ و حجیم بودند. تراشه های کامپیوتری کم مصرف به نام برچسب های RFID برای اولین بار برای ردیابی تجهیزات گران قیمت استفاده شدند. با کاهش اندازه دستگاه‌های محاسباتی، این تراشه‌ها نیز با گذشت زمان کوچک‌تر، سریع‌تر و هوشمندتر شدند.
هزینه ادغام قدرت محاسباتی در اشیاء کوچک اکنون به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. برای مثال، می‌توانید اتصال با قابلیت‌های خدمات صوتی الکسا را به MCUهایی با رم تعبیه‌شده کمتر از ۱ مگابایت، مانند سوئیچ‌های نور، اضافه کنید. یک صنعت کامل با تمرکز بر پر کردن خانه‌ها، مشاغل و دفاتر ما با دستگاه‌های IoT شکل گرفته است. این اشیاء هوشمند می توانند به طور خودکار داده ها را به و از اینترنت منتقل کنند. همه این «دستگاه‌های محاسباتی نامرئی» و فناوری مرتبط با آنها در مجموع به عنوان اینترنت اشیا شناخته می‌شوند.
اینترنت اشیا "امور" روزمره را با اینترنت ادغام می کند. مهندسان کامپیوتر از دهه 90 سنسورها و پردازنده ها را به اشیاء روزمره اضافه کرده اند. با این حال، پیشرفت در ابتدا کند بود زیرا تراشه‌ها بزرگ و حجیم بودند. تراشه های کامپیوتری کم مصرف به نام برچسب های RFID برای اولین بار برای ردیابی تجهیزات گران قیمت استفاده شدند. با کاهش اندازه دستگاه‌های محاسباتی، این تراشه‌ها نیز با گذشت زمان کوچک‌تر، سریع‌تر و هوشمندتر شدند.
هزینه ادغام قدرت محاسباتی در اشیاء کوچک اکنون به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. برای مثال، می‌توانید اتصال با قابلیت‌های خدمات صوتی الکسا را به MCUهایی با رم تعبیه‌شده کمتر از ۱ مگابایت، مانند سوئیچ‌های نور، اضافه کنید. یک صنعت کامل با تمرکز بر پر کردن خانه‌ها، مشاغل و دفاتر ما با دستگاه‌های IoT شکل گرفته است. این اشیاء هوشمند می توانند به طور خودکار داده ها را به و از اینترنت منتقل کنند. همه این «دستگاه‌های محاسباتی نامرئی» و فناوری مرتبط با آنها در مجموع به عنوان اینترنت اشیا شناخته می‌شوند.
اصطلاح اینترنت اشیا یا اینترنت اشیا به شبکه جمعی دستگاه های متصل و فناوری که ارتباط بین دستگاه ها و ابر و همچنین بین خود دستگاه ها را تسهیل می کند، اشاره دارد. به لطف ظهور تراشه های کامپیوتری ارزان قیمت و ارتباطات راه دور با پهنای باند بالا، اکنون میلیاردها دستگاه متصل به اینترنت داریم. این بدان معناست که دستگاه‌های روزمره مانند مسواک، جاروبرقی، ماشین‌ها و ماشین‌ها می‌توانند از حسگرها برای جمع‌آوری داده‌ها و پاسخ هوشمندانه به کاربران استفاده کنند.
اینترنت اشیا "امور" روزمره را با اینترنت ادغام می کند. مهندسان کامپیوتر از دهه 90 سنسورها و پردازنده ها را به اشیاء روزمره اضافه کرده اند. با این حال، پیشرفت در ابتدا کند بود زیرا تراشه‌ها بزرگ و حجیم بودند. تراشه های کامپیوتری کم مصرف به نام برچسب های RFID برای اولین بار برای ردیابی تجهیزات گران قیمت استفاده شدند. با کاهش اندازه دستگاه‌های محاسباتی، این تراشه‌ها نیز با گذشت زمان کوچک‌تر، سریع‌تر و هوشمندتر شدند.
هزینه ادغام قدرت محاسباتی در اشیاء کوچک اکنون به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. برای مثال، می‌توانید اتصال با قابلیت‌های خدمات صوتی الکسا را به MCUهایی با رم تعبیه‌شده کمتر از ۱ مگابایت، مانند سوئیچ‌های نور، اضافه کنید. یک صنعت کامل با تمرکز بر پر کردن خانه‌ها، مشاغل و دفاتر ما با دستگاه‌های IoT شکل گرفته است. این اشیاء هوشمند می توانند به طور خودکار داده ها را به و از اینترنت منتقل کنند. همه این «دستگاه‌های محاسباتی نامرئی» و فناوری مرتبط با آنها در مجموع به عنوان اینترنت اشیا شناخته می‌شوند.
اصطلاح اینترنت اشیا یا اینترنت اشیا به شبکه جمعی دستگاه های متصل و فناوری که ارتباط بین دستگاه ها و ابر و همچنین بین خود دستگاه ها را تسهیل می کند، اشاره دارد. به لطف ظهور تراشه های کامپیوتری ارزان قیمت و ارتباطات راه دور با پهنای باند بالا، اکنون میلیاردها دستگاه متصل به اینترنت داریم. این بدان معناست که دستگاه‌های روزمره مانند مسواک، جاروبرقی، ماشین‌ها و ماشین‌ها می‌توانند از حسگرها برای جمع‌آوری داده‌ها و پاسخ هوشمندانه به کاربران استفاده کنند.
اینترنت اشیا "امور" روزمره را با اینترنت ادغام می کند. مهندسان کامپیوتر از دهه 90 سنسورها و پردازنده ها را به اشیاء روزمره اضافه کرده اند. با این حال، پیشرفت در ابتدا کند بود زیرا تراشه‌ها بزرگ و حجیم بودند. تراشه های کامپیوتری کم مصرف به نام برچسب های RFID برای اولین بار برای ردیابی تجهیزات گران قیمت استفاده شدند. با کاهش اندازه دستگاه‌های محاسباتی، این تراشه‌ها نیز با گذشت زمان کوچک‌تر، سریع‌تر و هوشمندتر شدند.
هزینه ادغام قدرت محاسباتی در اشیاء کوچک اکنون به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. برای مثال، می‌توانید اتصال با قابلیت‌های خدمات صوتی الکسا را به MCUهایی با رم تعبیه‌شده کمتر از ۱ مگابایت، مانند سوئیچ‌های نور، اضافه کنید. یک صنعت کامل با تمرکز بر پر کردن خانه‌ها، مشاغل و دفاتر ما با دستگاه‌های IoT شکل گرفته است. این اشیاء هوشمند می توانند به طور خودکار داده ها را به و از اینترنت منتقل کنند. همه این «دستگاه‌های محاسباتی نامرئی» و فناوری مرتبط با آنها در مجموع به عنوان اینترنت اشیا شناخته می‌شوند.
